Klager heeft een klacht ingediend tegen meerdere vormen van verplichte zorg en over het feit dat hij de eerste twee dagen op de afdeling geen, dan wel niet de juiste maaltijden aangeboden heeft gekregen. Daarnaast wenst hij een schadevergoeding te ontvangen. Tijdens de hoorzitting bleek dat klager alleen wilde klagen over de (inhoud van de) (verlengde) crisismaatregel. Dit is echter geen klachtonderdeel in de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) en daarom is de klacht niet-ontvankelijk. 

De klacht houdt samengevat in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van B. tot (het toedienen van) medicatie. De commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is. Het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade wordt afgewezen. 

De klacht houdt samengevat in dat klager zich niet kan vinden in het besluit tot toediening van depotmedicatie. De commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is. Het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade wordt afgewezen. 

De klacht houdt samengevat in dat een verpleegkundige een zeer ernstige medicatiefout heeft gemaakt als gevolg waarvan mevrouw A. moest worden ingestuurd naar het ziekenhuis. Met de erkenning van de zorgaanbieder van de medicatiefout wordt de klacht door de commissie gegrond verklaard. De commissie acht zich niet bevoegd om te oordelen over het verzoek om schadevergoeding, aangezien het geen verplichte zorg betrof.

De klacht houdt samengevat in dat klager zich niet kan vinden in het besluit tot verplichte toediening van (antipsychotische) depotmedicatie. De commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is. 

De klacht houdt samengevat in dat klaagster zich niet kan vinden in het besluit tot toediening van medicatie. De commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is

Klager heeft klachten ingediend tegen een behandeling met medicatie en opneming in een accommodatie. De commissie komt tot het oordeel dat de klachten ongegrond zijn omdat niet vast is komen te staan dat de klacht betrekking heeft op de huidige opname bij de zorgaanbieder en dat sprake is geweest van verzet in de zin van art. 1:4 lid 3 Wvggz. Nu de klachten ongegrond zijn verklaard is het verzoek om schadevergoeding afgewezen. 

Klaagster heeft een klacht ingediend tegen meerdere vormen van verplichte zorg. De commissie komt tot het oordeel dat bij het nemen van de beslissingen tot het verlenen van verplichte zorg voldaan is aan de beginselen van proportionaliteit, subsidiariteit en doelmatigheid. De klachten zijn daarom ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding is afgewezen. 

Klaagster heeft een klacht ingediend tegen de beslissing om de zorgverantwoordelijkheid over te dragen aan een andere zorgaanbieder als bedoeld in artikel 8:16 Wvggz. De commissie komt tot het oordeel dat de klacht gegrond is vanwege ontoereikende motivering. Klaagster heeft een verzoek tot het vergoeden van schade ter hoogte van € 800 ingediend. De commissie wijst het verzoek tot schadevergoeding ten laste van de zorgaanbieder toe en stelt de schadevergoeding vast op een bedrag van € 100,– 

Klager heeft een klacht ingediend tegen de beslissing om hem te behandelen met depotmedicatie. De commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is, omdat de beslissing voldoet aan de criteria voor en doelen van het verlenen van verplichte zorg. Het verzoek tot schadevergoeding wordt afgewezen.